Willen jullie meebeslissen over de begroting die zorgverzekeraar en zorgaanbieder samen vaststellen? Nee, dat willen wij niet! Dat was de unanieme reactie toen ik gisteren deze vraag opwierp. In vakjargon heet dat: willen jullie derde partij zijn? Ik stelde die vraag aan een groep leden van cliëntenraden van ziekenhuizen. Zij reageerden met drie argumenten:
1. Wij hebben geen verstand van financiële aspecten van de zorg.
2. Dan maken wij vuile handen en moeten meebeslissen over schaarste aan zorg aan andere patiënten.
3. Daar hebben we geen tijd voor. We hebben al zo’n volle agenda tijdens de bijeenkomsten met onze Raad van Bestuur.
Ik benieuwd wat jullie van deze zienswijze en argumentatie vinden. Graag je reactie hieronder of naar: mail@guusschrijvers.nl
wanneer de vraag óók gesteld zou worden: wat is uw oordeel als burger, welke kennis hebt u nodig om als burger te oordelen, zou het meebeslissen anders komen te liggen. het is problematisch om mensen in hun hoedanigheid van patiënt, of hier ‘patiëntvertegenwoordiger’, op het institutionele niveau, dus vlak boven het niveau van hun hun behandeling, om een oordeel te vragen. het zou echter een grote stap voorwaarts zijn die vraag wél aan hun te stellen in hun positie van burgers. De afstand (via parlement en beleidsregels) tussen burgers en de verzekeraars welke als marktmeester op pas zijn gestuurd om ‘efficiency’ af te dwingen is zeer groot. De onderlinge stelt niet veel voor, net zoals de ANWB dat probleem heeft: je hebt er wel belang bij want je auto kan onderweg kapot gaan maar geen fluit over het beleid te vertellen De stelling kan beargumenteerd worden dat directies en verzekeraars eigenlijk geen werkelijke license to operate hebben, wanneer zij zich niet aan directere beoordeling door burgers laten onderwerpen. Dat vraagt wat van burgers. Maar we komen wél weg uit geklaag over de zorg én krijgen meer gezamenlijkheid in waar het heen moet met de zorg.