Een Bekende Nederlander (BN’er) zit in een wachtkamer van een polikliniek. Een arts herkent haar. Hij is niet bij haar behandeling betrokken. Een uur later opent hij uit nieuwsgierigheid haar elektronisch dossier. Hij moet daarvoor op zijn pc-scherm een extra knop indrukken om de volgende vraag te beantwoorden: bent u betrokken bij de behandeling van deze patiënt? Hij antwoordt bevestigend. Een paar dagen later ontdekt de ICT-afdeling via de software van het ziekenhuis het onterechte bezoek aan het elektronisch dossier. Een week later wordt deze arts ontslagen: het ziekenhuis wil geen digitale gluurders in huis hebben.
Digitalisering zorg
Dit voorbeeld presenteerde ondergetekende tijdens een gastcollege over digitalisering van de zorg op de Nyenrode Business Universiteit. Ik bracht het als perspectief voor Nederlandse zorgaanbieders die de privacy van patiënten willen verhogen. Tot mijn genoegen reageerden drie volgers van het college dat hun ziekenhuis deze procedure al toepast. Hun instellingen onderscheiden twee soorten gluurders. De eerste wil weten wat BN’ers mankeren. Bovenstaande arts past in deze groep. De tweede groep gluurders wil informatie over diagnoses en behandelingen van hen zelf of van hun kinderen, kennissen of buren.
Ontslagdreiging
Tegen beide groepen wordt zonder pardon opgetreden. De ontslagdreiging is niet voldoende om het elektronisch gluren tegen te gaan. Iemand met een tijdelijke aanstelling die binnenkort toch al vertrekt, gaat door met gluren en is niet onder de indruk van een ontslagdreiging. Verder betalen sommige massamedia goed voor medische gegevens van BN’ers. In ruil voor geld accepteren zorgprofessionals soms een ontslag.
Veiligheidsmodus
De drie genoemde volgers van mijn college ontwikkelen nu samen met anderen een nieuwe veiligheidsmodus waarbij alleen de hoofdbehandelaar toegang heeft tot het dossier en anderen speciaal moet machtigen om het dossier in te zien. Wil je de PowerPoint presentatie inzien die ik bij mijn college gebruikte? Klik dan hier.