Op 31 juli stierf Henk van Stel, zorgonderzoeker van het eerste uur. Hij overleed op 51 jarige leeftijd aan een hartstilstand tijdens een vakantie in Bretagne in het bijzijn van zijn vrouw en twee zonen.
Op 9 augustus vond een rouwdienst plaats in Baarn. Honderden familieleden, vrienden, mede-sporters en collega’s zijn aanwezig. En ook een intens verdrietig gezin.
Zo’n dertig jaar geleden kwam Henk de Faculteit der Geneeskunde te Utrecht binnen. Hij studeerde nog medische biologie en volgde bij mij (pas begonnen als hoogleraar) een bijvak over volksgezondheid. Dat was opmerkelijk. De meeste medisch biologen interesseren zich voor het leven op moleculair niveau. Zo niet Henk: het milieu, klimaat, de kwaliteit van leven en de samenleving hadden bij student Van Stel grote belangstelling. En ook toen al wilde hij die vage begrippen exact meten en definiëren.
Een paar jaar later promoveerde hij op ketenzorg voor Astma patiënten die hij evalueerde met Kwaliteit van leven-vragenlijsten. Henk had in die jaren zelf last van Astma-aanvallen. Door daarop te promoveren bij Astmacentrum Heideheuvel wist hij van zijn verlies zijn winst te maken. Ook een kenmerk van Henk.
Zijn proefschrift legde de basis voor zijn verdere carrière. Al zijn werk zou gaan over ketenzorg en kwaliteit van leven. De dissertatie legde ook een basis voor dit werk in geheel Nederland. Hij was een van de eerste onderzoekers in Nederland op dat terrein. Weer later werd Henk voorzitter van de Nederlandse Vereniging van onderzoekers van kwaliteit van leven. Hij kwam van die landelijke vergaderingen steeds terug met nieuwe bevindingen. Bij vrijwel alle mensen keert de kwaliteit van leven terug na een vreselijke levensgebeurtenis, was zijn hoopvolle stelling.
Henk had een keer een ongeluk met zijn fiets. Belandde in een herstellingsoord. Guus, nu weet ik precies hoe tijdelijk verblijf in een verpleeghuis wel en niet werkt. Hij bleef positief.
Henk interesseerde zich al die jaren voor kwaliteit van leven voor alle typen van patiënten, mensen op de Intensive Care, met chronische aandoeningen en op de Spoedeisende Hulpafdelingen. Hij studeerde zelf ook bij: hij werd epidemioloog en ook implementatie-onderzoeker. Binnenkort promoveert zijn laatste onderzoeker op het onderwerp Kwaliteit van zorg tijdens de zwangeschap en de bevalling.
Wat ons als collega’s opviel, was zijn enthousiasme en volharding. De acute zorg leverde twee proefschriften op, ook al was er altijd geldgebrek. Hij won vaak de lange discussies. Ik wist dat Henk en zijn echtgenote de sport schermen beoefenden. Als ik in een discussie Touché riep, verscheen er een brede grijns op Henks gezicht en veranderden wij van onderwerp.
Zijn grootste project, ik mag wel zeggen zijn levenswerk, vormde een nieuwe vorm van werken binnen de jeugdgezondheidszorg. Samen met verpleegkundige dr. Ingrid Staal introduceerde hij de SPARK-vragenlijst en – methode. De afkorting staat voor: Signaleren van Problemen en Analyse van Risico’s bij opvoeding en ontwikkeling van Kinderen. Hij was daarmee al vijftien jaar bezig. De ontwikkeling startte in Henks geliefde Zeeland, waar hij werd geboren. De SPARK wordt thans overal in Nederland geïmplementeerd. Zijn agenda voor het najaar stond vol afspraken daarover.
Het lukt mij niet om aan dit overlijden een positieve draai te geven. Misschien had Henk zelf dat wel gekund.
Dag Guus, Wat een schokkend bericht.Had geen bericht erover gezien omdat ik zelf week in Italie was.
Sterkte met de verwerking. Groet, Ineke
Met verslagenheid lees ik zojuist het in memoriam van Henk van Stel. Dit komt ook bij mij hard aan. Op 55-jarige leeftijd mocht ik de hartstilstand overleven. Ik denk met veel plezier terug aan de vele momenten dat ik met Henk van gedachten mocht wisselen over diverse onderwerpen. Onze samenwerking was prettig en koester ik. Ik waardeerde zeer zijn innemende karakter en openheid naar mij toe. Ik kan alleen maar hopen dat zijn vrouw en zoons een weg kunnen vinden in de periode die voor hen ligt.
Beste Guus
Gecondoleerd met het overlijden van Henk
Een briljante en bijzondere collega zal in onze gedachten voorleven
Wat erg. Mijn oprechte deelneming.
Weer iemand die de publieke gezondheid zo nauw aan het hart lag is gestorven.
(Door de vakantie lees ik het nu pas).
Beste guus,
Gecondoleerd met het onverwachte overlijden van henk. 51 jaar, het was beter als het niet was gebeurt. Sterkte en groet, frans vd pas
Wat een liefdevol en ontroerend in memoriam. Ik heb Henk helaas slechts kort gekend, door de masterclass zwangerschap en geboorte die hij gaf in samenwerking met jou en de verloskunde academie Amsterdam Groningen. Die samenwerking was zeer prettig, en je typering van Henk herken ik volledig. Zijn overlijden is op de eerste plaats verschrikkelijk voor zijn gezin. En verder is het een groot verlies voor het zorgonderzoek en de patiënten die zoveel baat hadden bij zijn bevindingen.
Schokkend, om zo vroeg en op deze wijze te moeten sterven. Dat het ons doet beseffen dat leven ook geluk hebben is. Mooi gesproken, Guus.
Een begenadigd onderzoeker, bescheiden in de omgang maar niet in zijn idealen. En zoekend naar de verbinding en kennisdeling. Nederland verloor in enkele jaren tijd met Henk van Stel en eerder Marie-Louise Essink Bot geliefde collegae op het terrein van kwaliteit-van-leven onderzoek, die aan de emancipatie van die uitkomst in medisch en beleidsmatig onderzoek veel hebben bijgedragen. Techniek was belangrijk, maar gedacht vanuit praktisch gebruik.
In een unieke Utrechts-Rotterdamse samenwerking maakten we een client-ervaringen vragenlijst voor zwangeren en pasbevallen moeders, de ReproQ. Ik vind het erg jammer dat Henk de promotie van Marisja Scheerhagen niet meer zal meemaken maar de ReproQ zelf is een tastbare herinnering aan zijn inspanningen om, wat Guus zo mooi ‘vage’ zaken noemt, in begrip en getal in beeld te brengen.
Allen….dank voor de mooie woorden in deze onbegrijpelijke tijd. Ik wist niet wat ik zag toen ik sprak voor die volle zaal waar Guus na mij sprak. Wat een mensenmassa die mijn broertje de laatste eer kwamen bewijzen. Na 3 weken wil het verlies nog steeds niet begrepen worden….door mij niet althans. We hadden het de laatste tijd vaak over het verschil in leerlingen die we les gaven. Ik heb zo ongeveer de meest ongemotiveerde VMBO ers voor me soms, dus vond ik dat hij zich gelukkig mocht prijzen. Maar zelfs van hem kreeg ik de vele vakanties om de oren geslingerd…grapjas. We zouden in de herfstvakantie, die hij niet had, samen op vakantie gaan om mijn 55e te vieren. Gister toch die vakantie geregeld met mijn schoonzus en neefjes. Hij had de week geblokkeerd, voor die afspraken waar Guus het over had, maar hij moest nog wel even een collega bereid vinden 3 colleges van hem over te nemen. We gaan proberen het leuk te maken zonder zijn humor/aanwezigheid.
En jullie, slimme koppen, zet aub zijn levenswerk voort.
Met groeten van grote broer Arjen