Uit een landelijke onderzoek onder cliënten aan wie ambulancezorg is verleend, blijkt dat de ervaringen met deze zorg zeer positief zijn. De ambulancezorg wordt gemiddeld met een negen gewaardeerd. Desondanks zijn er toch nog enkele verbeterpunten mogelijk. Deze bevindingen staan te lezen in een verslag dat het NIVEL onlangs uitbracht.
Response
De responspercentages van de steekproef bedroegen 28% voor de planbare ambulancezorg en 36% voor de spoedeisende ambulancezorg. In absolute getallen bedroeg de steekproefomvang voor de eerste zorg 2.214 patiënten en voor de spoedeisende ambulancezorg 4.383. Grote steekproeven dus, met een redelijk response. Cliënten waren afkomstig uit alle 23 Regionale Ambulance Voorzieningen (RAV’s). Er waren geen significante verschillen in waardering tussen deze organisaties.
Verbeterpunten
Uit het onderzoek komen een aantal kleine verbeterpunten naar voren. Zo kunnen cliënten bijvoorbeeld nog beter geïnformeerd worden over een eventuele wachttijd, als er voor hen een ambulance rit is ingepland. Daarnaast kan de afronding van de zorg bij de cliënt thuis wellicht nog beter. Ambulancehulpverleners beslissen in spoedeisende situaties dikwijls zelf naar welk ziekenhuis zij de cliënt brengen. Hierover zouden zij de cliënt beter kunnen informeren en betrekken.
Wachttijd
Meer dan 550 cliënten dragen in een open vraag veranderpunten aan. Het vaakst worden het gebrek aan comfort in de ambulance, de wachttijd, de zorgzaamheid, de vriendelijkheid, de overdracht van ambulance naar zorginstelling, de communicatie en de kosten genoemd. De onderzoekers bevelen aan dat elke ambulancedienst aan de slag gaat met de verbeterpunten die ‘hun’ respondenten noemden in het onderzoek.
Meldkamer
Bij planbare zorg komen in de vragenlijst vier kwaliteitsthema’s aan bod: vervoer, bejegening, handelen en communicatie. Bij het spoedvervoer wordt het thema meldkamer toegevoegd met twee vragen over instructies en uitleg door de centralist. Wat opvalt, is de afwezigheid van het kwaliteitsthema tijdigheid van de ambulancezorg. Die is in te vullen met vragen als: Hoe lang duurde het totdat de politie-centralist van 112 opnam? Ging de doorverbinding naar de meldkamer ambulancezorg snel genoeg? Hoe lang duurde het tot de ambulance arriveerde?
Tijdigheid
Dat deze vragen ontbraken heeft te maken met het feit dat alleen vervoerde patiënten werden geënquêteerd en niet de melders van het medische incident of ongeval. Gelet op het belang van ervaren en werkelijke tijdigheid van ambulancezorg verdient dit (verder uitstekende) onderzoek aanvulling met een studie hierover.
Vragen
Door een aanvullende studie krijgt de samenleving antwoord op boeiende vragen als: verschilt de tijdigheid in dunbevolkte gebieden van die in steden? Is de tijdigheid overdag anders dan ’s avonds en ’s nachts? Verschilt de tijdigheid tussen ambulancemeldkamers die werken met het Nederlandse Triage Systeem en meldkamers die met een Amerikaanse systeem werken? Ik ben benieuwd of de kwaliteit van ambulancezorg op het thema tijdigheid ook overal gelijk en hoog scoort.
Spoedzorgcongres
Op 6 oktober komt de kwaliteit van de ambulancezorg uitgebreid aan de orde. Dat gebeurt op het jaarlijkse congres over recente ontwikkelingen in de spoedzorg. Voor de ambulancezorg betreffen deze ontwikkelingen: de relatie van de meldkamers met personenalarmering, de relatie tussen dienstauto’s van huisartsen en de ambulancewagens, het digitaal (en niet telefonisch) melden van incidenten en ongevallen en de bereikbaarheid van de RAV’s bij calamiteiten zoals de stroomuitval laatst in Amsterdam. Wil je naar dit congres? Klik dan hier. Want ook al geeft Nederland op tal van aspecten een hoog rapportcijfer aan de RAV’s, er blijft genoeg ruimte voor innovaties en ook de aanrijtijd blijft om aandacht vragen.