Geschilleninstanties in de zorg zijn vaak niet, of slechts met grote moeite, online te vinden. Ook worden uitspraken maar in beperkte mate gepubliceerd. Dit draagt niet bij aan een patiëntvriendelijke manier om klachten en geschillen in de zorg te behandelen. Aanvullende regelgeving lijkt noodzakelijk.
WKKGZ
Op 1 januari 2016 werd de Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg (WKKGZ) van kracht. Daarna kregen instellingen en hulpverleners (‘de zorgaanbieder’) een jaar de tijd om een nieuwe klachtenregeling op te stellen en zich aan te sluiten bij een erkende geschilleninstantie. 1 januari 2017 trad de klachtenregeling van de WKKGZ in werking, die het bestaande klachtrecht ingrijpend wijzigde
Laagdrempelig
De WKKGZ-klachtenregeling houdt kort gezegd het volgende in. Elke zorgaanbieder wijst een of meer personen aan als klachtenfunctionaris. Deze ondersteunt de patiënt bij het indienen van zijn klacht. Een laagdrempelige klachtenprocedure dus bij de zorgaanbieder zelf. De zorgaanbieder geeft een oordeel over de klacht. Is de patiënt daarmee niet tevreden, dan kan hij of zij de kwestie voorleggen aan een onafhankelijke geschilleninstantie. Deze is onder meer bedoeld als alternatief voor de omslachtige en dus patiëntonvriendelijke gang naar de civiele rechter. De instantie geeft een oordeel en mag een schadevergoeding opleggen tot circa € 25.000,-.
Implementatie
Hoe is de implementatie verlopen? Op 17 februari 2018 zijn op internet 35 door de minister erkende WKKGZ-geschilleninstanties te vinden (www.geschilleninstanties.nl/erkende-instanties). Bijna elke beroepsgroep heeft er minstens een. De instanties van huisartsen en apothekers hebben zich verenigd in de SKGE (Stichting Klachten en Geschillen Eerstelijnszorg). Vijftien andere zijn ondergebracht bij de Geschillencommissie Zorg Den Haag. Deze laatste publiceerde enkele tientallen uitspraken over onder meer verpleging, verzorging, ziekenhuiszorg en geboortezorg.
Onvindbaar
De overige instanties functioneren zelfstandig, maar zijn niet of met grote moeite op het internet te vinden en dat geldt ook voor de eventuele uitspraken. Dat is merkwaardig. Uitspraken moeten openbaar zijn. Voor de burger, voor de zorgaanbieder en voor juristen om ze van commentaar te kunnen voorzien. De patiënt die schadevergoeding eist, zoekt bij de geschilleninstantie een betere en laagdrempeliger rechtsgang dan bij de civiele rechter. Of dat doel zo wordt bereikt, is twijfelachtig.
Patiëntenrecht in ontwikkeling
Ben je geïnteresseerd in de werking van de WKKGZ-klachtenregeling? Bezoek dan ons congres ‘Patiëntenrecht in ontwikkeling’ op 13 april 2018 in Utrecht. Tal van actuele onderwerpen rond de rechtspositie van de patiënt komen hier aan bod. Het congres bestaat uit korte voordrachten, parallelsessies en flitspresentaties. De dagelijkse praktijk is hierbij leidend. Alleen de meest relevante ontwikkelingen worden besproken. Deze opzet maakt het congres ook interessant voor niet-juristen. Het uitgebreide programma vind je hier.
Mijn dank gaat uit naar gezondheidsjurist Monique Biesaart voor haar inhoudelijke bijdrage aan dit bericht.
Ik ben met je eens Guus dat niet alle er toe doende (juridische) medewerkers van ziekenhuizen en huisartsen (ter coaching van hun patiënten) weten dat de geschillencommissie bestaat.
Zeker voor de (grotere) ziekenhuizen zou de verplichting van het instellen van een ombudsman/vrouw om hierin te begeleiden niet misstaan.De meeste klachtencommissie medewerkers wijzen wellicht naar het bestaan van de Geschillencommissie,maar dan is de kous af.
Dat de Geschillencommissie een goed instrument kan zijn, heb ik ervaren in de afgelopen 9 maanden als commissielid .