Het ministerie van VWS en de Patiëntenfederatie willen één landingspagina voor de zorg: de Persoonlijke Gezondheidsomgeving (PGO). Via de PGO heeft een patiënt toegang tot de portals van zorgaanbieders. Deskundigen zijn het er echter niet over eens of die portals via één wachtwoord toegankelijk kunnen (en mogen) worden.
DigiD
Wie via DigiD www.mijnoverheid.nl aanklikt, heeft digitaal toegang tot diverse overheidsinstanties zoals de Rijksoverheid, gemeenten en uitkeringsinstanties. Iedere keer als ik het gebruik, zijn er weer meer overheidsinstanties voor mij toegankelijk. In eerste instantie kom ik met de DigiD op mijn persoonlijke pagina uit. Daarna kan ik zonder een nieuw wachtwoord te gebruiken verder naar de instanties die ik nodig heb. In mijn berichtenbox kan ik hun nieuwste berichten aan mij raadplegen. De persoonlijke pagina heet in vakjargon de landingspagina van de individuele bezoeker. Zelf gebruikte ik in een eerder bericht de term startpagina. Maar zo’n pagina is openbaar toegankelijk en dat is een landingspagina niet.
PGO
Het Ministerie van VWS en de Patiëntenfederatie zetten thans zwaar in op een landingspagina voor de zorg. Die heet Persoonlijke Gezondheidsomgeving (PGO). Die heeft een vergelijkbare functie als de landingspagina mijnoverheid.nl. Via de PGO heeft de patiënt toegang tot de portals van zorgaanbieders. Bovendien kunnen patiënten hun eigen data noteren, bijvoorbeeld hun bloeddruk. Het programma Medmij ontwikkelt software om alle PGO’s die thans op de markt komen te standaardiseren.
Wachtwoord
Of die toegang tot de portals te realiseren is met slechts één wachtwoord zijn de deskundigen die ik de afgelopen tijd ontmoette het niet eens. Bij de overheid lukt dat werken met één wachtwoord wel meer en meer: met die ene DigiD-code en dat ene wachtwoord kan ik terecht bij vele overheidsinstanties. Zelfs bij sommige ziekenhuizen zoals het UMC Utrecht.
Twijfel
Sommige experts stellen: wat bij de overheid lukt, moet ook kunnen bij de zorg. Anderen zijn somberder: zorgaanbieders hebben allemaal verschillende ICT-systemen. Het is technisch onmogelijk om die allemaal hetzelfde wachtwoord te geven. Bovendien: de Europese Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) die op 25 mei ingaat, verbiedt het gebruik van één wachtwoord voor de toegang tot verschillende zorgaanbieders. Als je meer over de nieuwe AVG te weten wil komen, kom dan naar het congres Patiëntenrecht in ontwikkeling op 11 april in Utrecht. En verder meldde een klokkenluider in het Algemeen Dagblad van 31 maart, dat vele wachtwoorden reeds gehackt zijn. Dat verkleint de kans op één wachtwoord voor de toegang tot tal van zorgaanbieders in het PGO.
Experts gezocht
Wie van de experts gelijk heeft, kan ik niet beoordelen. Ik zit te weinig in de software technologie en in de AVG-vereisten om een afgewogen oordeel hierover te geven. Ik nodig lezers met expertise uit om hieronder een dialoog met mij en andere lezers aan te gaan. Die dient te gaan over de vraag of één wachtwoord (bijvoorbeeld de DigiD-code) voor de zorg technisch en wettelijk haalbaar is. Als dat lukt, dan heeft de PGO echt meerwaarde.
Andere wensen
Vooralsnog lijkt het mij verstandig Dat VWS en Patiëntenfederatie Nederland niet alle kaarten zetten op de introductie van de PGO. Uit de E-healthmonitor over 2017 en eerdere jaren komen twee wensen naar voren die sterk leven. In representatieve steekproeven onder patiënten blijkt een grote wens naar gemaksdiensten zoals online afspraken maken, e-consulten en scherm-tot-schermcontact. Professionals geven in vergelijkbare steekproeven aan dat zij over deze functionaliteiten beschikken. Maar patiënten zeggen vaak dat zij hierover niets weten. Hier ligt een marketingsvraagstuk dat zorgaanbieders, zorgverzekeraars en patiëntenorganisaties kunnen oplossen.
Gezamenlijke dossiervoering
De tweede dringende wens is de volgende. Volgens de genoemde E-healthmonitor bestaat bij artsen het verlangen om te komen tot gezamenlijke dossiervoering: van huisarts en specialist en tussen specialisten van verschillende ziekenhuizen. Een specifiek betaalprogramma om dergelijke dossiervoering te stimuleren is effectief, zo blijkt uit Amerikaanse ervaringen met het Meaningfull Use programma. Ik schreef daar eerder over in een bericht op deze website.
Utopie?
Kortom, De Persoonlijke Gezondheidsomgeving is een aantrekkelijk initiatief, maar wellicht moeilijk te realiseren. Andere gewenste innovaties betreffen gemaksdiensten voor patiënten en gezamenlijke dossiervoering van artsen. Het lijkt mij verstandig als VWS en de Patiëntenfederatie daar ook aandacht aan besteden. Wat vind jij: is één wachtwoord voor de zorg een utopie, of niet?