Zwijgcontracten in de zorg: wat is er aan de hand?

Afgelopen week riep minister Schippers zwijgers op om zich te melden bij de inspectie gezondheidszorg. Er kwamen tot nu toe 21 meldingen boven tafel. Deze week gaf ik workshops en masterclasses aan diverse groepen medisch specialisten en managers. Zoals altijd waren die voor een deel gebaseerd op mijn boeken ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel’ en ‘Het Zorgpadenboek’. Anderzijds was de actualiteit een bron voor deze bijscholing. Het lukte de bijscholers en ondergetekende niet om die zwijgcontracten goed te duiden: Waarvan zijn die een symptoom?

Kwaliteitsmanagement

Al jaren krijgen leidinggevenden in de zorg nascholing over kwaliteitsmanagement. Een bekende oneliner is: ‘een klacht is een geschenk’. Een algemeen bekend begrip is aanspreekcultuur. Er kunnen zich calamiteiten voordoen, bijvoorbeeld het overlijden van een jonge hockeyer op de Spoedeisende Hulp. Vaak is bij zo’n calamiteit het feit als zodanig niet heel prominent in de publiciteit: dit kan helaas gebeuren; zorg is mensenwerk. ‘To Err is Human’, luidt een bekende Amerikaans rapport over kwaliteitsbeleid.

Ergerlijk

Wat echt ergerlijk is, is dit: Leidinggevenden in de zorg irriteren het grote publiek als zij geen empathie tonen met het slachtoffer, in de verdediging schieten, direct de schuld afwentelen, niet voor de camera willen verschijnen of een zwijgplicht opleggen aan professionals en patiënten.

Onbegrip

Al die kennis en vaardigheden worden al jaren geoefend en onderwezen door vele docenten (waaronder ondergetekende) aan talloze zorgprofessionals. Wat ik deze week niet begreep, wat mijn bijscholers niet begrepen, is hoe het kan dat er zo veel zwijgcontracten in één week boven tafel komen. Wie het wel snapt, mag het aan mij mailen of kan hieronder zijn visie kwijt.

Intussen blijf ik wel vol enthousiasme doorgaan met nascholing; er is nog een lange weg te gaan….