Guus Schrijvers

30 april heb ik een lezing gegeven aan circa 40 beleidsmedewerkers van de gemeente Den haag en de GGD Haaglanden. De samenwerking met zorgverzekeraars stond die dag centraal. Mijn advies: maak vooral goed gebruik van de sterke punten van de diverse zorgverzekeraars. De Powerpoint presentatie van deze lezing kan je hier downloaden.

De gemeente Den Haag heeft convenanten afgesloten met drie van de vier grote zorgverzekeraars: VGZ, Menzis en CZ. Met Achmea is helaas geen overeenstemming bereikt voor een convenant. Dat is jammer, niet in de laatste plaats voor de gezondheid van de inwoners van Den Haag.

Wijknetwerken
In mijn lezing heb ik voorgesteld dat gemeentes convenanten moet afsluiten op basis van de sterke punten van de diverse zorgverzekeraars. Zo maakt VGZ bijvoorbeeld gebruik van wijknetwerken. Hulpverleners in een wijk creëren één centraal aanspreekpunt, het wijkteam, dat mensen zo goed mogelijk probeert te helpen via korte lijnen in de wijk.

SamenGezond
Menzis heeft het spaarpuntenprogramma’ SamenGezond’, waarmee deelnemers punten kunnen sparen voor gezond gedrag, zoals stoppen met roken. De gespaarde punten kunnen ze in een webshop besteden aan interessante kortingen of leuke producten op het gebied van gezondheid.

Proeftuinen
CZ werkt met regionale proeftuinen. Daarin experimenteren inwoners, zorgverleners en andere partijen met nieuwe initiatieven die leiden tot betere zorg, betere gezondheid en minder hoge kosten. (zie hoofdstuk 18 van mijn boek Zorginnovatie volgens het cappuccinomodel). En Achmea onderscheidt zich door het doelgroepsgewijs inkopen van de zorg.

Verschil
Er is wel een duidelijk cultuurverschil tussen gemeentes en zorgverzekeraars: gemeenten zijn vaak voorstander van open innovatie. Zij willen graag kennis met elkaar delen. Zorgverzekeraars wisselen (onder het mom van concurrentie) weinig ervaringen uit met elkaar.

Eisen
Lukt het niet om tot samenhangende convenanten te komen met zorgverzekeraars, stel dan als gemeente bepaalde eisen aan zorgverzekeraars, bijvoorbeeld het uniformeren van de gevraagde gegevens, of van de kwaliteitscriteria die zorgverzekeraars hanteren.

Zorgverzekeraars vragen allerlei data op bij huisartsen over de kwaliteit van de geleverde zorg. Dat levert veel irritatie op bij huisartsen, want die ervaren dat als controle. Zorgverzekeraars doen er verstandig aan te stoppen met zelf data op te vragen bij huisartsen. Zij kunnen mijns inziens volstaan met de data die huisartsen zelf hebben verzameld en data van de inspectie. Daarnaast moeten zorgverzekeraars zelf ook transparanter worden over hun inkomsten en uitgaven. Dat vergroot hun overtuigingskracht als zij hetzelfde eisen van huisartsen.

Maatwerk
Ook het gebrek aan beleid-op-maat voor de eerste lijn verslechtert de relatie tussen huisartsen en zorgverzekeraars. De ene huisarts werkt in een volkswijk met veel ouderen en de andere in een nieuwbouwwijk met veel jonge gezinnen. Omdat dit soort wijken teveel van elkaar verschillen, zouden er ook verschillende contracten afgesloten moeten worden.

Lange termijnvisie
Het is beter als de jaarlijkse contractering van huisartsen en zorgverzekeraars minder belangrijk wordt. Dat kan als zij samen (in co-creatie) een lange termijnvisie ontwikkelen voor huisartsen die werken in een bepaalde wijk. Dat geeft rust en biedt de huisartsen en hun patiënten meer zekerheid.
Als er niets gebeurt, wordt de positie van de zorgverzekeraar inzet van parlementaire debatten en verkiezingscampagnes. Want de meerderheid van de Nederlandse bevolking wil eigenlijk terug naar het oude ziekenfonds, dat regionaal bezig is om met beperkte middelen professionals te ondersteunen.