Guus Schrijvers

In Heerenveen zitten een patiënt en zijn mantelzorger aan tafel ter voorbereiding van een keukentafelgesprek. De patiënt doet open voor de Wmo-consulente. Die ziet de mantelzorger aan tafel zitten. Zij stuurt haar weg onder de woorden: ‘u heeft hier niets mee te maken’.

Eigen regie
Op vrijdag 13 november 2015 was deze mantelzorger aanwezig bij een bijeenkomst van de ouderbonden in Heerenveen. Daar deed zij haar verhaal. Ondergetekende was spreker op deze ouderenbond bijeenkomst. Heerma Kooke en Harriet Hollander, medewerkers van Zorgbelang Fryslan, vergezelden mij. Aanwezig waren zo’n honderd vriendelijke ouderen. De titel van mijn voordracht was: ‘De eigen regie en kwaliteit van zorg nu we langer thuis “moeten” wonen’. De PowerPoint presentatie kan je hier downloaden.

Boegeroep
Ik vroeg aan de zaal: wie van u heeft al eens aan een keukentafelgesprek meegedaan? Ongeveer een derde antwoordde met ‘ja’. Daarna vroeg ik: wat zijn uw ervaringen? Als door een wesp gestoken reageerde de zaal met afkeer en boegeroep. Na een paar minuten verzocht ik hiermee op te houden. Sinds het boegeroep bij inspraakavonden over vluchtelingenopvang kan ik daar niet meer tegen.

Voorbeelden
De zaal bedaarde en ik vroeg om voorbeelden. Een van de voorbeelden is het voorval hierboven. Een andere voorbeeld: ‘de WMO-consulente luisterde absoluut niet naar mijn verhaal. Haar afwijzend besluit stond al bij voorbaat vast’. Nog een voorbeeld: ‘De WMO-consulent was in dienst van een zorgaanbieder. Hij praatte mij zorg aan van zijn eigen organisatie, die ik eigenlijk niet wilde’.

Reactie wethouder
In Heerenveen is Jelle Zoetendal als wethouder verantwoordelijk voor de keukentafelgesprekken. Ik heb dit bericht inmiddels aan hem doorgestuurd. Als hij reageert, zal ik zijn reactie op mijn website plaatsen.

Hoe kan je de keukentafelgesprekken verbeteren tussen sociale wijkteams en cliënten die een beroep willen doen op voorzieningen via de WMO, de Jeugdwet of Participatiewet? Deze vraag stond centraal tijdens een workshop die ik gegeven heb op een congres over meer democratie in de zorg op 29 oktober.

Sociale wijkteams
In vrijwel alle grote gemeenten functioneren thans sociale wijkteams. In kleine gemeenten heten die dorpsteams of gebiedsteams. Deze teams (met zo’n tien leden) werken voor de uitvoering van regelingen voor de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO), de Jeugdwet (voor jeugdzorg) en de Participatiewet (voor werk en inkomen) en soms ook voor regelingen van het speciaal onderwijs.

Voorzieningen
Deze teams houden keukentafelgesprekken met burgers die gebruik willen maken van voorzieningen betaald uit een van deze vier regelingen. Over mogelijkheden om deze gesprekken te verbeteren hield ondergetekende op 29 oktober een workshop in Heerenveen. Ik gaf die tijdens het congres “Meer Democratie in de Zorg” dat Zorgbelang Fryslan organiseerde. Van die organisatie ben ik tot 1 december directeur ad interim.

Mantelzorger noodzakelijk
Workshopdeelnemers (bestuursleden van patiëntenorganisaties, wijkteamleden en zorgaanbieders) konden stemmen over negen stellingen. Op de stelling: het wijkteam moet de cliënt verzoeken om de mantelzorger bij het gesprek uit te nodigen reageerden de workshopdeelnemers zeer enthousiast. Zij formuleerden tot mijn verrassing de stelling zelfs stelliger: het gesprek kan alleen doorgaan als de mantelzorger erbij is. En als er geen mantelzorger beschikbaar is, moet als vervanger een onafhankelijke cliëntondersteuner aan de keukentafel aanzitten.

Bescheiden
De workshopdeelnemers hadden als argument dat vele oudere cliënten van de WMO niet de hulp vragen die zij eigenlijk nodig hebben. Zij zijn te trots of te bescheiden. Of ze ontkennen hun beperkingen. Een liefdevolle mantelzorger kan in het gesprek dan voor hen opkomen. Verder blijken veel cliënten zenuwachtig en angstig voor het gesprek. Want er hangt veel van af. Dan is een stevige mantelzorger goud waard.

Luchtige sfeer
Sommige workshopdeelnemers maakten bezwaar tegen de term keukentafelgesprek. Die suggereert een luchtig gesprek: “even een bakkie koffie doen”. Zelf ben ik het daarmee niet eens. Het is mogelijk een serieus gesprek te voeren en toch een open en luchtige sfeer te houden, met name door humor te gebruiken. Zo had ik de afgelopen dagen een gesprek met iemand met kanker in een vergevorderd stadium. Het klinkt paradoxaal en misschien was het wel een beetje galgenhumor. Toch hadden wij plezier.

De workshop ondersteunde ik met een PowerPoint presentatie waarin tien tips zijn opgenomen voor het houden van een keukentafelgesprek. Deze kan je hier bekijken. De foto bij dit bericht is gemaakt tijdens een workshop enige weken geleden.

Dagelijks ontslaan ziekenhuizen vijf tot tien patiënten die thuis huishoudelijke hulp nodig hebben van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning of wijkverpleging van de Zorgverzekeringswet. Ook worden patiënten rechtstreeks overgeplaatst vanuit het ziekenhuis naar verpleeghuizen die betaald worden uit de Wet Langdurige Zorg. Dat lukt snel en goed dankzij transferverpleegkundigen en transfer maatschappelijk werkers. Toch staat het voortbestaan van deze beroepsgroepen onder druk.

Minder ziekenhuisbedden
Per ziekenhuis zijn er vaak vijf tot tien parttimers die werken in een transferpunt. Zij zetten zich in om aansluitende zorg thuis te regelen na het ziekenhuisontslag. En hebben de ambitie om de continuïteit van zorg van tweede naar eerste lijn te waarborgen. Dankzij hen komt het nauwelijks voor dat patiënten die eigenlijk al naar huis kunnen een ziekenhuisbed bezet houden. Deze transferpunten worden alom geprezen in het buitenland: Nederland kan met minder ziekenhuisbedden toe dan de andere Europese landen.

WMO
De transferpunten bestaan thans 25 jaar. Ondergetekende was een van de bedenkers ervan. Ondanks hun goede werk worden ze bedreigd. Zorgverzekeraars willen van ze af. Zij vinden dat wijkverpleegkundigen het ziekenhuisontslag er voortaan maar bij moeten gaan doen. Volgens de Wet langdurige Zorg moet er eerst een huisbezoek plaatsvinden, voorafgaand aan een indicatie. Maar ontslagen ziekenhuispatiënten kunnen soms niet eerst naar huis voor een indicatie om daarna door te gaan naar een verpleeghuis. En gemeenten hebben het sowieso al te druk met invoering van de WMO in het algemeen. Er driegt een warboel te ontstaan waar ontslagen ziekenhuispatiënten de dupe van dreigen te worden.

Congres Financiële Toegang Langdurige Zorg
Wat nu moet gebeuren op korte termijn is onderwerp van discussie tijdens twee workshops op het congres Financiële Toegang tot de langdurige Zorg. Dat vindt plaats op 30 september in Zeist.

Eef Peelen is voorzitter van het Netwerk van honderden tranferverpleegkundigen en maatschappelijk werkers. Hij schetst in de workshop de warboel die ontslagen ziekenhuispatiënten kunnen verwachten in 2016. Ook neemt hij de beleidsvoornemens mee die de regering presenteert op de derde dinsdag in september.
Patricia Huijbrechts is directeur van de Stichting Transmurale Zorg te Den Haag. Zij schetst  oplossingen om de warboel op lokaal niveau te voorkomen.
Wil jij naar de workshop en het congres? Lees dan de brochure en schrijf je in.

Masterclass
In mijn masterclass over kwaliteit en financiën van zorg die op 2 november start, vormen de continuïteit van zorg en de financiële belemmeringen daarbij een uitgebreid thema. Wil je deelnemen aan deze masterclass? Klik dan hier voor meer informatie.

Gemeenten en zorgverzekeraars worstelen met de vraag hoe zij bij hun beleid cliënten, patiënten en burgers moeten betrekken. Moet dat via verzekeringsraden zoals De Friesland Zorg verzekeraar dat voorstelt? Moeten zij de bestaande cliëntenraden en WMO-raden hiervoor benaderen? Of staan die te ver weg van de cliënt aan de keukentafel of in de spreekkamer? Gaat de inspraak van cliënten en patiënten verlopen via de bekende manieren die gemeenten hanteren bij bijvoorbeeld het aanleggen van een fietspad door een wijk? Met inspraakavonden en mogelijkheden om vooraf bezwaar aan te tekenen tegen een voorgenomen besluit? En wil Nederland wel gemeenschappelijke regelingen van gemeentebesturen ten behoeve van de langdurige zorg? Zijn die wel het summum van democratie?

Financiële toegang tot langdurige zorg
Over deze onderwerpen spreekt ondergetekende in een workshop op 30 september tijdens het congres Financiële toegang tot de langdurige zorg. Aan de orde komt de algemene vraag: hoe is meer democratie te organiseren in de langdurige zorg? Workshopdeelnemers hebben ruimte voor eigen inbreng. Steeds komt het dilemma aan de orde: is democratie een middel, bijvoorbeeld om te regelen dat patiënten zich beter aan hun medicatie houden? Of is democratie een einddoel: ook de langdurige zorg hebben gebruikers recht op transparantie van beleid en invloed.

Nieuwe kennis
Wil je deelnemen aan de workshop, die plaatsvindt binnen het congres over Financiële Toegang tot de Zorg op 30 september? lees meer in de brochure, meld je aan via het online inschrijfformulier en doe nieuwe kennis(sen) op!

Willen gemeenten en zorgverzekeraars nog wel verder met de Persoonsgebonden Budgetten (PGB’s)? Ze moeten wel volgens de Wet Langdurige Zorg, De Wet Maatschappelijke Ondersteuning en de Zorgverzekeringswet. Maar ze aarzelen, nu Staatssecretaris Van Rijn en de Sociale Verzekeringsbank zo’n zeperd halen bij de invoering ervan. Om fraude tegen te gaan moeten soms wel vijf instanties de toekenning en besteding ervan controleren. Dat maakt de invoering moeilijk en omslachtig.

Alternatief
Beter zou het zijn als Nederland het Duitse model overneemt. Dat draait al twintig jaar probleemloos. In Duitsland is het PGB een toeslag voor mensen met beperkingen en weinig inkomen. Zoals Nederland de huur-, zorgtoeslag en kinderbijslag kent. Controle van de toeslag vindt niet plaats op bestedingen, maar op afgesproken gezondheidsdoelen. Zijn mantelzorger en patiënt niet in staat de afspraken na te komen, dan grijpt de medische dienst van de zorgverzekeraars in. Want die dienst voert de PGB-regeling uit. Eventueel wordt het PGB dan ingetrokken.

Congres Financiële Toegang Zorg
De discussie hoe verder te gaan met het PGB vormt een van de vele onderwerpen van het congres Financiële Toegang tot Langdurige Zorg. De Julius Academie organiseert dit congres op 30 september in Zeist. Tal van kopstukken komen er spreken en goede voorbeelden uit het land passeren de revue. Wil jij ook komen? Schrijf je dan in via het online inschrijfformulier. Je kan de congresbrochure hier downloaden.

Het congres Financiële Toegang tot Langdurige Zorg is verplaatst naar 30 september. Oorspronkelijk zou het congres 10 april plaatsvinden. Het congres is mede verplaatst omdat het ministerie van VWS op 9 maart een studiedag organiseert over hetzelfde onderwerp. De resultaten van die studiedag worden meegenomen op 30 september. Voordeel van een latere datum is dat er meer goede praktijkvoorbeelden beschikbaar zijn rond de financiële toegang tot de langdurige zorg die dan gedeeld kunnen worden op het congres. En ook de uitkomsten van de Miljoenennota kunnen 30 september besproken en meegenomen worden.

Op het congres krijg je dus de meest recente ontwikkelingen in indicatiestelling binnen de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, de Wet Langdurige Zorg en de Zorgverzekeringswet. Er wordt vooral ingegaan op de financiële toegang en indicatiestelling tot langdurige, intramurale zorg voor mensen met verstandelijke beperkingen, ernstige psychiatrische aandoeningen en ouderen met multimorbibiditeit.

Wil je meer weten over het Congres Financiële Toegang tot Langdurige Zorg op 30 september? Klik dan hier.

Tweede Kamerlid Mona Keijzer (CDA) heeft aan staatssecretaris Van Rijn (VWS) en aan minister Plasterk (BZK) schriftelijke vragen gesteld over mijn artikel dat aanvragen bij de Wet Langdurige Zorg stagneren, omdat ouderen geen paspoort of ID hebben.

Zij heeft de volgende vragen voorgelegd aan de minister en staatssecretaris:

1. Bent u bekend met het bericht?
2. Kunt u aangeven waarom personen – die woonachtig zijn in een instelling- die vanaf 1 januari 2015 een aanvraag indienen voor zorg op basis van de Wet Langdurige Zorg een fotokopie moeten toevoegen van hun paspoort of ander geldig identiteitsbewijs?
3. Klopt het dat dit tot vertraging leidt in de aanvragen voor zorg op basis van de Wet Langdurige zorg?
4. Kunt u zich voorstellen dat er ouderen zijn, personen met ernstige lichamelijke, verstandelijke of geestelijke beperkingen, personen die dement zijn of zeer oud zijn en lijden aan tal van aandoeningen die niet meer reizen en zelden buitenkomen?
5. Kunt u zich voorstellen dat deze mensen niet in staat zijn om zich tot twee keer te melden bij het gemeentehuis? Zo nee, waarom niet?
6. Klopt het dat medewerkers van de afdeling burgerzaken niet op huisbezoek mogen? Zo ja, waarom?
7.  Kan u aangeven hoe er wordt omgaan met mensen die in een ver gevorderd stadium van dementie verkeren en niet (meer) in staat zijn een handtekening te zetten onder hun aanvraag voor een ID kaart of een paspoort, heeft dit al tot problemen geleid? Zo ja, wat gaat u hier aan doen?

Zodra de antwoorden op deze vragen bekend zijn, vermeld ik dit hier op mijn website.

Nederland streeft met vier initiatieven betere chronische zorg na: door middel van keten-DBC’s en zorggroepen, via negen proeftuinen, de uitbreiding van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo) en middels de invoering van de Wet langdurige zorg (Wlz).

Die vier initiatieven hebben echter niets met elkaar te maken. Zo werkt de Wmo decentraal en de Wlz centraal. En zijn er lokale initiatieven voor keten-DBC’s die weer losstaan van de negen proeftuinen, terwijl sommige van die negen proeftuinen met substitutie bezig zijn net als de keten-DBC projecten.

Nationaal financiële kaders
De federale regering van België streeft ernaar samenhangend beleid voor mensen met chronische aandoeningen of permanente beperkingen tot stand te brengen. Door nationaal financiële kaders en andere kaders te stellen waarbinnen lokale initiatieven kunnen ontstaan. Om zich op dit beleid voor te bereiden bezocht een groep van veertien Belgische topambtenaren op 8 en 9 januari goede voorbeelden van de vier Nederlandse initiatieven. Ook kregen zij lezingen over de invoering en verspreiding van deze voorbeelden. Ondergetekende trad op als gastheer.

Zwakke implementatie
De Belgen waren onder de indruk van onze initiatieven. Wat ze echter tegenviel was het gebrek aan samenhang daartussen en het zwakke implementatiebeleid. Dat laatste is nodig om de goede voorbeelden te verspreiden. Zoals Belgen last hebben van verschillende elkaar tegenwerkende en niet-deskundige overheidsinstanties op federaal, gemeenschaps- en gemeentelijk niveau, zo werken in Nederland zorgverzekeraars, zorgkantoren, gemeenten en nationale instanties niet goed samen.

Kat op het spek binden
Grote aandacht tijdens het seminar kreeg de scheiding van zorguitvoering en zorgtoegang. In sommige sociale wijkteams mogen wijkverpleegkundigen de toegang regelen tot verpleging en persoonlijke verzorging. Deze verpleegkundigen zijn in dienst van zorgaanbieders. Dat is de kat op het spek binden, aldus diverse aanwezigen op 8 en 9 januari. Dan gaan die verpleegkundigen vooral doorverwijzen naar de organisatie waar zij in dienst zijn. Beter is het om die verpleegkundigen en ook de verzorgenden in dienst te nemen bij de zorggroepen van huisartsen. De verpleegkundigen en verzorgenden zelf willen dat graag. De huisartsen zijn ook positief hierover. Maar de thuiszorgorganisaties willen dat niet.

Congres Financiële Toegang tot Langdurige Zorg
Op het congres op 30 september over de Financiële Toegang tot Langdurige Zorg dat ik organiseer op de Julius Academy komt de scheiding van uitvoering en toegang uitvoerig aan de orde. Wil je meer weten over dit congres? Klik dan hier. Wil je een korte flitspresentatie geven op dit congres over een lopend project, een reeds gepubliceerde beleidsnota of een wetenschappelijk artikel? Klik dan hier.

We zijn op zoek naar sprekers die werkzaam zijn bij gemeenten, zorgverzekeraars, patiëntenverenigingen en dergelijke en een korte presentatie willen geven op het congres ‘Financiële Toegang tot Langdurige Zorg’ op 30 september 2015.  Het onderwerp moet gaan over een lopend project, een reeds gepubliceerde beleidsnota of een wetenschappelijk artikel. Het congres kent dit jaar een zeer gevarieerd programma met actuele en interessante thema’s uit  de Zorgverzekeringswet (wijkverpleging), de Wmo en de Wet Langdurige Zorg. En dit allemaal in de vorm van plenaire lezingen en deelsessies. Meer informatie over het congres vind je hier.

Voorwaarden
Het onderwerp van je presentatie moet gaan over de financiële toegang tot de langdurige zorg, zoals de intramurale opname in een verpleeghuis, psychiatrische afdeling, verzorgingshuis of andere 24-uurs voorziening. De presentatie mag niet langer dan tien minuten duren. Het onderwerp wat besproken wordt moet reeds draaien. Een beleidsnota of wetenschappelijk artikel mag ook, maar deze moet wel al gepubliceerd zijn.

We zouden het zeer op prijs stellen als je mee wilt werken om het congres zo actueel en interessant mogelijk te maken. Je kan je tot 1 september aanmelden door een email (maxinaal 1 A4) te sturen naar congresorganisator Liane van Schaik met als onderwerp presentatie congres. Graag vermelden wat het onderwerp is van je presentatie, of het een project, beleidsnota, of wetenschappelijk artikel is, wat de belangrijkste conclusies zijn, wanneer het project gestart is en waar online informatie over het onderwerp te vinden is.

Prijzen
Ondergetekende en dr. Wynand Ros zullen de inzendingen beoordelen. Tijdens het congres kunnen de vijf winnende deelnemers in maximaal tien minuten vertellen over hun innovatief project in hun wijk of instelling. Ben jij een kleinschalig experiment begonnen om de financiële toegang en doorverwijzing anders op te zetten? Heb jij een nota geschreven om bijvoorbeeld het Persoonsgebonden Budget nieuw leven in te blazen in jouw gemeente? Ben jij trots op de manier waarop jullie de indicatiestelling organiseren? Meld je dan aan als flitsende spreker. Naast eeuwige roem, goede feedback en exposure krijgen de vijf genomineerden gratis toegang tot het congres. De beste presentatie krijgt ook nog de Flitsprijs 2015: twee kaarten voor een musical naar keuze.

We zijn benieuwd naar jouw inzending!

 

 

30 september 2015 is er een congres over indicatiestelling voor de Wet Langdurige Zorg en de Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Naast tal van gerenommeerde sprekers zijn er workshops en flitspresentaties die ingaan op de actuele (nog niet gepubliceerde) stand van zaken rond de financiële toegang tot de langdurige zorg. De locatie is het Achmea congrescentrum in Zeist en de kosten bedragen 295 euro.

Financiële toegang en indicatiestelling
Op dit congres worden de meest recente ontwikkelingen in indicatiestelling binnen de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, de Wet Langdurige Zorg en de Zorgverzekeringswet behandeld. Er wordt vooral ingegaan op de financiële toegang en indicatiestelling tot langdurige, intramurale zorg voor mensen met verstandelijke beperkingen, ernstige psychiatrische aandoeningen en ouderen met multimorbibiditeit.

Nieuwe kennis
Dit congres is de opvolger van de succesrijke reeks congressen over indicatiestelling in de AWBZ. Het is hét platform voor uitwisseling van kennis en ervaringen met indicatiestelling. Er wordt kennis aangereikt nog niet in overheidscirculaires en vakbladen bekend is geworden. In workshops staat steeds de vraag centraal: wat doe ik met de kennis en ervaringen die op het congres boven tafel komt?

Waarom dit congres?
Overal zijn gemeenten bezig met het herinrichten van het sociale domein. Overal zijn de volgende vraagstukken aan de orde:

• Het versterken van zelfredzaamheid en eigen kracht van dorp- en wijkbewoners.
• De integratie van het sociale domein en de zorg.
• De procedures om te verwijzen naar gespecialiseerde zorg en de Wet Langdurige zorg.
• De positionering van de wijkverpleegkundige: bij de huisarts? in het sociale wijkteam? Bij de zorgaanbieders? Of bij de zorggroepen voor mensen met chronische aandoeningen?
• Verder speelt de vraag of een WMo-team dat werkt voor iedereen, beter functioneert dan twee teams: één voor de jeugd (waarin opgenomen de oude CJG’s) en één voor volwassenen.

Sprekers
CIZ Bestuursvoorzitter Daan Hoefsmit start de dag en vertelt wat de recente ontwikkelingen in de financiële toegang tot langdurige zorg zijn voor ouderen, mensen met verstandelijke beperkingen en mensen met ernstige psychiatrische aandoeningen, gezien vanuit het CIZ. Hij is een begenadigd spreker die al eerder sprak op onze AWBZ congressen; ieder jaar met een actueel betoog.

Daarna geef ik tien lessen die zijn te trekken uit tien jaar indicatiestelling voor AWBZ en Wmo. Ik schreef daarover in mijn nieuwe boek Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.

Alice De Boer geeft leiding aan onderzoek bij het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Het SCP bestudeert al jaren de ontwikkeling van vraag en aanbod van mantelzorg in Nederland.  Is het aanbod van mantelzorg te stimuleren? Is de vraag echt zo groot in de komende jaren?  De Boer vat alle SCP-studies samen en trekt lessen voor de toekomst.

Workshops
In workshops komen tal van adviesbureaus hun ervaringen delen met innovatieve projecten rond te toegangsregulering. Let wel, de bredere onderwerpen herinrichting van het sociale domein en functioneren van de sociale wijkteams behandelen zij niet of slechts beperkt: Het gaat op dit congres over indiceren en doorverwijzen naar de tweede lijn en om financiële toegang tot langdurige zorg.

Flitspresentaties
Na de lunch kan een aantal congresdeelnemers in maximaal tien minuten (in flitspresentaties!) vertellen wat in hun wijk of instelling een innovatie anno 2015 is. Ben jij een kleinschalig experiment begonnen om de financiële toegang en doorverwijzing anders op te zetten? Heb jij een nota geschreven om bijvoorbeeld het Persoonsgebonden Budget nieuw leven in te blazen in jouw gemeente? Ben jij trots op de manier waarop jullie de indicatiestelling gaan organiseren? Meld je aan als flitsende spreker van drie minuten en win de flitsprijs 2015. Die bestaat uit twee kaartjes voor een musical naar keuze. Hier vind je meer informatie en kan je je aanmelden.

Voor wie?
Het congres is bedoeld voor zorgprofessionals (artsen, verpleegkundigen en paramedici), zorgmanagers, leidinggevende professionals, RvB leden, beleidsmedewerkers van ziekenhuizen, inkopers zorgverzekeraars, wethouders en medewerkers van gemeenten, onderzoekers, innovatoren, projectleiders en organisatieadviseurs bij al dan niet gestarte zorgpaden, vertegenwoordigers van nationale instanties, wetenschappelijke verenigingen en brancheorganisaties, leden van patiëntengroeperingen en hun regionale platforms, vakbladredacteuren en alle anderen die werkzaam zijn op of interesse hebben op of interesse hebben in zorgpaden.

Inschrijven
Kom naar het congres Financiële Toegang tot Langdurige Zorg op 30 september 2015 en Schrijf in via het online inschrijfformulier. Je kan de congresbrochure hier downloaden.